Diabeł tasmański (Sarcophilus harrisii)

Kiedyś nazwa „diabeł tasmański” kojarzyła mi się z wyjątkowo energicznym bohaterem kreskówek z serii: „zwariowane melodie”. Jednak nazwa „diabeł tasmański” również odnosi się do zwierzaka:

Średniej wielkości torbacz (długość ciała średnio 65cm, długość ogona 25) masa ciała 6–9 kg, chodź zdarzały się okazy dochodzące do 11 kg.

Krępy, przysadzisty z serdelkowatym ogonem, w którym magazynuje tłuszcz. Diabeł ma dużą głowę, co zapewnia największy uścisk szczęk w stosunku do masy ciała, biorąc pod uwagę żyjące ssaki. Jego zęby rosną po woli, przez całe życie. Chodź spotkać go można niemal w każdym środowisku to jednak najbardziej upodobał sobie lasy. Na ogół żyje samotnie.

 Średnio żyje 6 lat, samica ma dobrze rozwiniętą torbę. W miocie ma około 4 młode. Rodzą się na początku australijskiej zimy. Okres rui od marca do czerwca. Ciąża trwa około miesiąca.

Od 1941r gatunek pod ochroną w 1996 roku zaobserwowano zakaźny rak pyska diabła DFTD.  Przypuszcza się, że przyczyną rozpowszechniania się choroby są agresywne zachowania zwierząt podczas kopulacji, polowań, pożywiania. A także gryzienie tego samego mięsa.  Swoje dokłada także niskie zróżnicowanie genetyczne wśród diabłów. Zakaźny rak pyska, zabrał 1/3, ½ populacji.  

W 2008 roku naukowcy zaobserwowali że zagrożone śmiercią zwierzęta zaczęły się rozmnażać w młodszym wieku, przy czym liczba samic mających potomstwo już w pierwszym roku życia zwiększyła się szestanstokrotnie. Jest to pierwszy znany przypadek wśród ssaków, gdy choroba zakaźna doprowadziła do wzmożonej reprodukcji w młodym wieku. Dawniej diabeł żył około 6 lat i rozmnażał się w wieku dwóch, trzech, czterech lat. Jednak cierpiąca na nowotwór samica, która będzie miał potomstwo w drugim roku życia może nie zdążyć go odchować…

Jest największym torbaczem drapieżnym, ale i padliną nie wzgardzi.

Charakteryzuje się smrodem, i przeraźliwym wrzaskiem, oraz zawziętość podczas posiłków sprawiły, że nazwano go „Diabłem tasmańskim”. Podczas półgodzinnego posiłku jest w stanie pochłonąć pożywienie o wadze do 40% wagi jego ciała. Żeruje głównie nocą, chodź ma czuły węch to jednak najbardziej posługuje się słuchem. Ma trudności z postrzeganiem nieruchomych obiektów.